Ο Ζήκος, ένας επαρχιώτης μπακαλόγατος, δουλεύει στην επιχείρηση του Κυρ Παντελή και είναι τρελά ερωτευμένος με τη γειτόνισσά του τη Φιφίκα. Το αφεντικό του είναι ερωτευμένος με τη φίλη της Φιφίκας, τη Λίτσα και για να την πλησιάσει βάζει προξενήτρα να τακτοποιήσει την υπόθεση και να τη ζητήσει από τον πατέρα της. Τη στιγμή που όλα είναι έτοιμα για την ανακοίνωση της πρότασης και το μεγάλο βήμα, εμφανίζονται δύo υποψήφιοι γαμπροί για τις κοπέλες καταστρέφοντας τα σχέδια του Ζήκου και του κυρ Παντελή.


Το «Της Κακομοίρας» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ντίνου Κατσουρίδη, βασίστηκε στο θεατρικό έργο των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακόπουλου που σατίριζε τη νοοτροπία του φτωχού και παμπόνηρου έλληνα επαρχιώτη που προσπαθεί με κουτοπονηριές και κόλπα να κερδίσει εις βάρος των άλλων και να πετύχει τους σκοπούς του, χωρίς όμως να υπολογίζει τα σχέδια της ζωής πέφτοντας τελικά ο ίδιος θύμα των επιλογών του και της αφέλειάς του.

Η συγκεκριμένη κωμωδία μάλιστα που προβλήθηκε πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1963 σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία φτάνοντας στην περιοχή Αθηνών- Πειραιώς και προαστίων τις 201.008 εισιτήρια . Ο ίδιος ο Κώστας Χατζηχρήστος που ενσαρκώνει τη φιγούρα του Ζήκου, είχε ξεχωρίσει αυτή την ταινία ανάμεσα στις τόσες άλλες που είχε πρωταγωνιστήσει, χαρακτηρίζοντάς την ως την καλύτερη ταινία της καριέρας του και ως αυτή που τον καθιέρωσε στον κινηματογράφο.

Άλλωστε, αποτελεί μια από εκείνες τις δημιουργίες που μπορείς να θυμάσαι για καιρό με τις απίστευτες ατάκες που εκτοξεύονται ανελέητα από το στόμα του Ζήκου και της κουτσομπόλας της γειτονιάς (Μαρίκα Νέζερ) που μέσα σ’όλα αναλαμβάνει τα προξενιά ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους. Η αεικίνητη φυσιογνωμία του Ζήκου, η απαράδεκτη συμπεριφορά του προς τον Κυρ Παντελή, που κάνει τη σχέση τους καθ’όλα αλλόκοτη αν αναλογιστούμε ποιος εν τέλει είναι το αφεντικό, οι αλήθειες που εκτοξεύει αδιάκριτα και χωρίς φόβο προς κάθε κατεύθυνση, οι ψευτοπαλληκαριές του απέναντι στο ζόρικο αντράκι της περιοχής Νίκο Ρίζο και η αναστάτωση που προκαλεί με τις εξυπνάδες και τα κόλπα του διαμορφώνουν την πλέον ευχάριστη και διασκεδαστική ατμόσφαιρα που διατηρεί τη φιγούρα του Ζήκου και τη συγκεκριμένη ιστορία σε μια ξεχωριστή θέση μετά από τόσα χρόνια.

Ο Κατσουρίδης φαίνεται να στηρίζεται σε μια αντιφατική ισορροπία για να ενισχύσει το κωμικό στοιχείο. Οι βασικοί χαρακτήρες συντηρούν ή υποστηρίζουν για τον εαυτό τους μια εικόνα που καμία σχέση δεν έχει με αυτό που εισπράττουν οι γύρω τους και οι θεατές. Ο τσαχπίνης μπακαλόγατος θεωρεί τον εαυτό του «τσακάλι», άνθρωπο πανέξυπνο και γοητευτικό που μπορεί να σαγηνεύει τις γυναίκες επιλέγοντας αυτή που η καρδιά του ορέγεται. Ο Νίκος Ρίζος από την άλλη, πουλάει τη γνωστή μαγκιά ενός «γίγαντα» έτοιμος να τα βάλει με όλους αν χρειαστεί και με οποιαδήποτε αφορμή ασήμαντη ή όχι. Οι δύο αυτοί απίθανοι χαρακτήρες έρχονται σε σύγκρουση καθώς διεκδικούν την ίδια γυναίκα και παρόλο που η καρδιά της Φιφίκας είναι ήδη δοσμένη στον εκλεκτό της «γίγαντα» , ο Ζήκος κερδίζει στα σημεία τις εντυπώσεις βγαίνοντας με το γραμμόφωνο για καντάδα, τραγουδώντας όλο σκέρτσο και συμπληρώνοντας το νόημα του τραγουδιού με τις προσωπικές του σπαρταριστές ατάκες.

Η μουσική του Γιώργου Μουζάκη συνδυάζεται με τη χαριτωμένη ατμόσφαιρα και την ορμητική ιδιοσυγκρασία του Ζήκου που κλέβει την παράσταση με τα αξέχαστα τερτίπια του προκαλώντας τη συμπάθεια και το γέλιο μας .