Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου



Συνολικές προβολές σελίδας

Επιμέλεια ακροβάτης. Από το Blogger.
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Η αίθουσα κλιματίζεται: Υπάρχει και φιλότιμο


Η Φίνος φιλμ και οι Δαμασκηνος-Μιχαηλιδης το 1965 δεν άκουσαν την δική μου παράκληση, έπιασαν όμως τον σφυγμό της εποχής τους. Το αλλοπρόσαλλο συνοθύλευμα επαγγελματιών καιροσκόπων που επάνδρωσε την κυβέρνηση και η χωρίς τέλος πολιτική κρίση κράτησε τον πνευματικό κόσμο σε εγρήγορση.




 Ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Γ. Παπανδρέου και Κωνσταντίνου, η θητεία του Νόβα ως πρωθυπουργού για είκοσι μονάχα μέρες, η συνέχεια με εκπρόσωπο πλέον τον Τσιριμώκο και τέλος με τον Στεφανόπουλο να παίρνει την σκυτάλη στην εξουσία και το χάος να συνεχίζεται και κανείς να μην ξέρει ποιος κυβερνά τελικά αυτόν τον τόπο , ήταν πρόσφορο έδαφος για θεατρικές και κινηματογραφικές δημιουργίες που στηρίζονται στις απάτες και στα τερτίπια των πολιτικών. Την θεατρική κωμωδία του Σακελλάριου και Γιαννακόπουλου –ανώμαλη προσγείωση- διασκεύασε για τον κινηματογράφο σε σενάριο και σκηνοθεσία του A. Σακελλάριου, η Φινος Φιλμ με τον τίτλο « Υπάρχει και Φιλότιμο».

Πρωταγωνιστές ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ως λαμπρός εκλεχθείς βουλευτής. Στο πλευρό του ο Ανδρέας Ντούζος –Γιωργάκης- το δεξί του χέρι που κλέβει από παντού, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κομματάρχης που και εκείνος πρωτοστατεί σε απάτες εις βάρος του πολιτικού Ανδρέα Μαυρογιαλλούρου. Νίκη Λινάρδου (Αλίκη, κόρη του Μαυρογιαλλούρου) και Μέλπω Ζαρόκωστα η σύζυγος, αποτελούν την οικογένεια του πολιτικού μας, που ούτε και αυτήν δεν είναι ικανός να ελέγξει, διαπίστωση που παραπέμπει σε αμερικανικής προελεύσεως υπεραπλουστεύσεις: Αμα δεν κουμαντάρεις το σπίτι σου, άντε να τα καταφέρεις με μία ολόκληρη χώρα!. Το καστ την ταινία συμπληρώνουν κλασσικοί και αγαπημένοι δευτερορολίστες όπως οι Νικήτας Πλατής (κυρ Φώτης) και Τάκης Χριστοφορίδης(Πανάγος).

Η ιστορία μας έχει να κάνει με το μαιευτήριο που φτιάχνει ο πολιτικός Μαυρογιαλλουρος στην επικράτεια που τον στηρίζει. Ένα μαιευτήριο που δεν ολοκληρώνεται ποτέ καθώς διάφοροι παρατρεχάμενοι καταχρώνται τα σχετικά κονδύλια. Ένα κωμικό ατύχημα ανοίγει τα μάτια του πολιτικού μας που από την μια γκάφα πέφτει στην άλλη εν αγνοία του. Βρίσκεται ξαφνικά ανάμεσα στους ψηφοφόρους του και ανακαλύπτει πως τα θα του έμειναν θα ή ακόμα και αν πραγματοποιήθηκαν δεν φαίνεται να εξυπηρετούν κανέναν. Μαύρο στον Μαυρογιαλλούρο προκειται να δωσουν οι ψηφοφοροι στις επομενες εκλογες και μαζι τους και αυτός γιατί τελικά έχει...φιλότιμο.

Μια κωμωδία με χιούμορ και εξαιρετικά κωμικούς διάλογους. Θα σας εξαφανίσουμε ...λεει ο πολιτικός Ανδρέας προβάροντας τον λόγο του και αντί για εξασφάλιση που ήθελε να δηλώσει, πετυχαίνει την εξασφάλιση του γέλιου. Μοναδική η ερμηνεία του Λάμπρου Κωνσταντάρα που μόνο το παρουσιαστικό του αρκεί για να κερδίσει και να μαγνητίσει το κοινό. Ένας χαρακτήρας που μολονότι κανείς τον περιμένει δυναμικό ως πολιτικό, δεν ξέρει τι του γίνεται ουσιαστικά και η ίδια η αφηρημάδα και η αφέλεια του τον κάνει να υστερεί μα και να προκαλεί το αβίαστο γέλιο. Ευτυχώς είναι να μην θιχτεί όμως ο έλληνας. Τότε το φιλότιμο αναλαμβάνει δράση και έρχονται τα πράγματα στην θέση του. Με ιδιαίτερη μαεστρία ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ενσαρκώνει τον ‘Μαυρογιαλλούρο’ και μένει για πάντα χαραγμένος στο μυαλό μας.

Οι δεύτεροι ρόλοι το ίδιο αξιόλογοι αρκεί να παρατηρήσει κανείς τον Παπαγιαννόπουλο και την Λινάρδου. Ο Δ. Παπαγιαννόπουλος μετατρέπεται σ` αυτήν την ταινία στο κλασσικό κομματόσκυλο με ευκολία. Σ` αυτό το χαμηλωμένο βλέμμα αποτυπώνεται η κλασσική πονηριά του Ρωμιού, και το γνωστό σε όλους μας μότο “ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε”. Η Λινάρδου επίσης με το πικάντικο αστείο μουτράκι και την αντίληψη ότι αυτή είναι μοναδική και κανείς άλλος –ακόμα και τα ελαιόδεντρα πρέπει φεύγουν από τον δρόμο όταν οδηγεί -προσθέτει και αυτή μία κωμική νότα στην ταινία. Ωστόσο, σ` αυτήν την τανία πραγματικός πρωταγωνιστής ειναι η εθνική μας χειρονομία που γνωρίζει την τιμητική της. Άφθονες μούτζες σκορπιούνται προς την πλευρά που κατοικοεδρεύουν οι πολιτικοί μας εκφράζοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την αγανάκτηση ενός λαού που διαμαρτύρεται εντόνως παράλληλα όμως δεν παύει να είναι εξ ίσου ανεύθυνος και επιπόλαιος όσο και αυτοί που τον κυβερνούν. Κυρίως γιατί τους ψηφίζει με μία ανεξήγητη συνέπεια και την κοντόφθαλμη λογική ότι ο εκάστοτε βουλευτής θα λύσει το τοπικό – μη σας πω και προσωπικό- πρόβλημα του καθενός.Συχνά μέχρι εκεί φθάνει η φιλοδοξία του Έλληνα.

Η ταινία δημιουργεί σχεδόν γκροτέσκο χαρακτήρες προκειμένου να κάνει αντιληπτό το μύνημά της. Και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει. Λείπουν φυσικά όλα τα στοιχεία που θα την έκαναν μία κλασσική πολιτική κωμωδία, όπως ο ανατρεπτικός λόγος, η έξυπνα διατυπωμένη κριτική στα κακώς κείμενα, η έντονη σατιρική διάθεση, ωστόσο είναι ευχάριστη, προκαλεί γέλιο χωρίς όμως να μας αφήνει και τίποτε ουσιαστικό, πλην της γνωστής ευφορίας στην οποία ο Φίνος και οι συνεργάτες του υπήρξαν σπεσιαλίστες.

Η μουσική του Μίμη Πλέσσα ντύνει διακριτικά την ταινία, όλοι οι συντελεστές έχουν κάνει συμπαθητική δουλειά, για να είμαστε όμως ειλικρινείς η μορφή του Κωνσταντάρα είναι αυτή που κάνει την διαφορά.

Ίσως γιατί το περίφημο ελληνικό φιλότιμο στο πρόσωπό του βρήκε έναν από τους ιδανικούς εκφραστές ...
Πηγή cine.gr

Μπορείτε να δείτε όλη την ταινία εδώ.